Gaandeweg namen we afscheid,
wisten dat het ooit komen zou.
We hadden nog wel even tijd,
al leidde je pad naar beneden.
Gaandeweg namen krachten af.
De zetel werd je vast verblijf.
Een onzekere pas kwam erbij
en pijnen werden jouw geheim.
Gaandeweg verloor je terrein.
Moegestreden, een laatste zucht…
Al drukt verdriet ons nu neer,
we hebben vrede met je rust.
We willen niet voorop lopen, maar naast je, als mens, onopvallend... intens aanwezig als helpende hand.
"Het waren de laatste keren dat we bij haar konden zijn en dat hebben we dan ook gedaan."
Voor mijn broers, mijn mama en mezelf was de 24 uurskamer heel waardevol. In de donkere dagen die volgden konden we papa vaak bezoeken. Zelfs op kerstdag konden we samen zitten.
Update your browser to view this website correctly. Update my browser now
Een vraag of opmerking? Contacteer ons vrijblijvend en we helpen je graag verder
03 776 05 08