In de pijn van de leegte
gevuld met eenzaamheid
hoor ik een stille echo
van een voltooid verleden tijd

Heimwee naar de dagen
overspoeld met zoete smaak
levendig vol vreugde
door blijdschap aangeraakt

Golvend op de stormen
springend over zee
de vanzelfsprekendheid
in alles war ik deed

Geluk was zo eenvoudig
simpel en oprecht
een traan vindt mijn wang
in traagheid afgelegd

Samen is verdwenen
uit de schoonheid van een dag
maar ik sta open voor een toekomst
waar samenzijn weer wacht…

Karin

Deel dit verhaal

Intens afscheid nemen

"Het waren de laatste keren dat we bij haar konden zijn en dat hebben we dan ook gedaan."

Lees het verhaal

In een blauwtje lopen

We willen niet voorop lopen, maar naast je, als mens, onopvallend... intens aanwezig als helpende hand.

Lees het verhaal

Soms even vijf minuutjes…

Voor mijn broers, mijn mama en mezelf was de 24 uurskamer heel waardevol. In de donkere dagen die volgden konden we papa vaak bezoeken. Zelfs op kerstdag konden we samen zitten.

Lees het verhaal