door wankele gezondheid werd je steeds niet goed begrepen . Toch was geven ook al had je het niet te breed en eerlijkheid een deugd die je altijd hoog in het vaandel droog. Het verlies van je Simonne duwde je nog meer in de eenzaamheid . Het hoefde allemaal niet meer . Nu heb je eindelijk rust .Geen pijn , geen kwalen, geen eenzaamheid en herenigd met je dierbaren . voor altijd blijf je echter in gedachten . Je vriend Louis

Afscheid nemen is met dankbare handen aanvaarden, is de draden losmaken om niet te vergeten, Afscheid nemen, men leert het nooit. Ik maakte steeds ‘n praatje met Erik en zijn hondje, ik vond het raar dat ik hem al ‘n tijdje niet meer zag. Heel veel sterkte...... Ann